فقط فکر می کنید با آنها تفاوت دارید!ا

چیزی که بارها برایم ثابت شده این است که تفکر خان خانی و استبدادی و مردسالار، هنوزریشه های بسیار عمیقی در ذهن مردم ما دارد و لعاب روشنفکری ، فمینیسم، اصلاح طلبی و دموکراسی خواهی برروی ذهن افراد نباید گمراهمان کند.
طرف یک ساعت بالای منبر می گوید :" بله باید آزادی بیان باشد، باید عدالت برقرار شود و مردم سرنوشت خودشان را در دست بگیرند"؛ همه هم تایید می کنند و احسنت می گویند ! وقتی می نشینند سر میز شام و بحث های خانوادگی و عادی، همان فرد می گوید:" فلانی خیلی آقاست! خانزاده است". یعنی هنوز در ذهن این فرد عدالت و برابری معنا ندارد و فکر می کند فرزند خان بودن شرافت و فضلی به طرف می دهد (حتا اگر سه نقل قبلش خان بوده باشند!)
از همین جنبش سبز که به نظر می رسد عمق بیشتری دارد و افکار و مطالبات مترقی تری؛ می توان دهها نمونه آورد.
چند وقت پیش یکی از دوستان اهل قلم و فعال و روشنفکر، طنزی را برای دوستانش و از جمله من فرستاده بود که این شعار زنان در دیدار با رهبر را به سخره گرفته بود که "این همه دختر آمده به عشق رهبر آمده". فکر کنم نوشته ابراهیم نبوی بود. نبوی قبلن هم از این مطالب ضد زن و موهن نوشته بود . احتمالن با خودش فکر می کند خیلی مبارزه بزرگ و ارزشمندی است.
وقتی بحث معرفی وزیر زن پیش آمد بعضی از دوستان سبزمان شروع کردند به مسخره کردن ودست انداختن این زنان؛ و برای این کار به عادت ماهانه و غیبت زنانه و اجازه شوهر برای خروج از خانه؛ برای مقابله با احمدی نژاد (به زعم خودشان) متوسل شدند. حال آنکه این زنان اگر از وزرای مرد پیشنهادی احمدی نژاد شایسته تر نبودند کمتر هم نبودند؛ و اگر هم بودند دلیلش زن بودنشان نبود و می شد به موارد واقعی ضعف آنها اشاره کرد.
آن زمان کسی صدایش درنیامد که حالا عادت ماهانه و زایمان این خانم مهم تر است یا دزدی و تقلب و رشوه خواری آن مرد وزیر؟ همه خندیدند و برای هم فوروارد کردند و در بالاترین داغش کردند! داستان "نگرانی ناموسی" را هم که قبلن نوشته بودم.
اما حالا که این متن در وطن امروز چاپ شده است همه آن را مستهجن و زننده و زشت می خوانند! چرا ؟ چون آن طرفی ها آن را نوشته اند. اگر ذهن ما به کلیشه های قومیتی، جنسیتی، مذهبی و مبانی حقوق بشر حساس باشد، نباید برایمان فرقی داشته باشد چه کسی این جملات را گفته یا نوشته است.

"اشكان: توکار «پراید» بودم،‌ می‌فهمی؟
كامبيز: آهان!
اشكان: موهاتو بکن تو، کاندولیزا.
كامبيز: تو سبیلاتو با چی می‌زنی؟
اشكان: قبلا با تیغ می‌زدم الان با کرم!
كامبيز: اپیلاسیون کنی بهتره!
اشكان: چی‌چی لاسیون گفتی، کاندولیزا؟!
كامبيز: ایش! با اپیلیدی، اپیلاسیون کن، اصلا درنمی‌یاد!
اشكان: فردا، ‌تجمع‌ میای؟‌
كامبيز: نه، وقت آرایشگاه دارم "

اگر ما شعار آن طرفی ها را اینطوری مسخره می کنیم، فرقی با آنها نداریم که شعارمان را اینگونه تغییر می دهند:
«ماتیک‌زن واقعی، تاچر بود و هیلاری»، «چشای من نازداره، با اوباما رازداره»، «اپیلاسیون، اپوزیسیون،
پیوندتان مبارک


ته هر دوی این طنزها، تمسخر و تنزل انسانیت زن نهفته است. آنها با این متن مهوعشان نشان می دهند بر خلاف ادعایشان، که فمینیستها زن را جنس دوم می دانند و زنانگی را ارج نمی نهند و ویژگی های زنانه را تحقیر می کنند ؛ این خود آنها هستند که هر چه مربوط به زنانگی است (چه ساخته دست طبیعت باشد چه ساخته دست خودشان یعنی مردسالاران) را حقیر می شمارند.
ما هم با این به اصطلاح طنز و شعارهای مبتذل نشان می دهیم فرق چندانی با آنها نداریم و زن را "آدم" به حساب نمی آوریم و حتا در مبارزه سیاسی تنها کاری که از دستمان برمی آید نگاه جنسی به زن و بدن اوست.