Thursday, December 15, 2011

تبعیض تا به کجا؟

زنانه اش یک میلیون بار از مردانه اش بزرگتر است ولی این یکی اسمش "تخمک" است و آن یکی "تخم"!
ارسال شده توسط در

5 comments:

  1. AnonymousDecember 16, 2011 at 3:58:00 PM EST

    البته دقت کنی به صورت کلی به بیضه می گن تخم و به چیزی که مشابه تخمک باشه می گن اسپرم
    اما این ترجمه حالا اگه هم اون طوری که تو نوشتی باشه ترجمه ی فارسیه وگرنه در انگلیسی که می دونی اینطوری نیست و این کلمات مشابهتی نداره به هم.
    :)

    ReplyDelete
  2. NAZMUN NOORDecember 18, 2011 at 3:45:00 PM EST

    پست شما مربوط به مطالعه من................... تشکر دوست عزیز................ نگه داشتن آن است.

    ReplyDelete
  3. اندیشکDecember 20, 2011 at 8:54:00 PM EST

    در فارسی به بیضه و اسپرم (منی) هر دو می گفته اند تخم. اما تخمک کلمه جدیدی هستش که معادل
    egg
    در انگلیسی است و کاف آخر هم تشبیه هست نه تحقیر. یعنی مانند تخم
    (egg-like)
    :P
    نوشته ات ارزش ادبی داشت ولی علمی نبود آبجی
    have fun

    ReplyDelete
  4. اندیشکDecember 20, 2011 at 8:57:00 PM EST

    در ضمن
    درست است که اسپرم را مردان می سازند و تخمک را زنان، ولی همه ما از اسپرم و تخمک ساخته شده ایم، درسته؟
    اینکه به اسپرم شخصیت نر بدیم و به تخمک ماده به نظرم انگاشت جنسیتی از یه چیز بی جنسیت هست

    ReplyDelete
  5. Parvin BavafaJanuary 19, 2013 at 1:24:00 AM EST


    که من "پروین باوفا" فروغ شعر ایرانم

    مرا کشتید و او را زنده کردید شما زنده کش و مرده پرستید
    http://youtu.be/40C9Zl2z0Ik
    http://youtu.be/nx5s1851bgY

    من پروین باوفا، شاعر،نقاش،نویسنده، آهنگساز،ترانه سرا و طراح مقیم کالیفرنیا، (حماسه زن پارسی) را که درزیر ملاحظه میکنید را 23 سال پیش سروده ام که هم پارسی ، هم انگلیسی و هم ویدیوهای آن درطول همه این سالها ازطریق رسانه ها و سایت های گوناگون پخش و درج شده است را در چند سال اخیرچون دو حماسه دیگرم حماسه پرواز (دخترم آغاز پروازت مبارک) و حماسه میلاد ( دخترم سالروز میلادت مبارک) توسط برخی از هم میهنان بی خرد و پلید اندیشه به تاراج رفته و با متنی آشفته و عنوانی غلط "که من پروین فروغ شهر ایرانم" به نام شعرای دیگر چون فروغ فرخزاد، بویژه پروین اعتصامی که سبکی سنتی داشت و هرگز شعرحماسی،تاریخی و اوزان نیمایی نسروده بود از طریق ایمیل، وبلاگ، سایت و فیس بوک منتشر کرده اند که در طول ماهها توانستم ازطریق پیگرد قانونی بسیاری از آنها را ببندم اما هنوز این چکامه نیز همانند دو چکامه دیگرم دست به دست گشته وبه عنوان شاهکاری از پروین اعتصامی دهها صفحه گوگل و و، را اشغال کرده است که خواهش میکنم با من همکاری کرده و از راه اشتراک گذاشتن شعرولینک ویدیوهای آن در روشن کردن حقیقت و رسوا کردن این افراد نادان بی فرهنگ با من همکاری کنید.
    از پروین باوفا
    "حماسه زن پارسی"
    مرا ای مرد
    مرا ای بیخبر از درد
    برو دیگر..
    مرا آسان مخوان یک زن
    مخوان آسان مرا یک زن
    زنی چون من
    که از بهر وطن
    کرده سپراین تن
    نه آن لیلی مجنونم
    .. نه آن شیرین فرهادم
    که من پروین فروغ شعرایرانم
    نه پوراندخت .. نه آزرمدخت
    ..نه آتوسا .. نه پانته آ
    که آرتیمس سپهسالار ایران
    درنبرد ناوگان پارس و یونانم
    مرا بیداد تو شاهد به تاریخی
    که می بالیده برنامم
    * * * * **
    مرا گر درمقام همسری بینی
    نه یک همخواب و هم بستر
    که یک همراه ، یک یاروفادارم
    نه یک برده ، مکن اینگونه انکارم
    مینگارم تو بی پندار
    اگر با جورسنگین تو می سازم
    اگر درآتش کین تو می سوزم
    مپندارم که راه رستگاری را نمیدانم
    که جوشد خون ایرانی به شریانم
    مرا فردای فرزندم
    مرا عشق به دلبندم
    چنین برپازده زنجیر
    مرا ایمان به آرمانم
    مرا عهد به پیمانم
    نموده این چنین با دردتو درگیر
    اگرمادرنبود کی بود تورا جانی؟
    که آزارم دهی اینسان به آسانی
    بدون من کجا میداشت تاریخ تو؟
    آرش با کمانش
    کاوه آهنگرو آن گرزو سندانش
    بدون من کجا میداشتی آن شاعر طوسی
    نگهبان زبان پارسی ، استاد فردوسی
    * * * * * *
    مرا گر درمقام مادری بینی
    مگوبامن که فرشی از بهشت
    درزیرپایم پهن گستردی
    نگاهم کن، نگاهم کن
    که زیرپای من دنیا به جریان است
    زنورعشق من رخشنده کیهان است
    که با دستان من
    گهواره گردون به دوران است
    که جای پای من برچهره ی
    سرخ وسپید وسبزایران است
    مرا گردرمقام مادری بینی
    مگوبامن که فرشی از بهشت
    درزیر پایم پهن گستردی
    نگاهم کن، نگاهم کن
    که درهرخانه ای بامن
    بهشتی لاله گون ازعشق میروید
    که در آغوش من انسان
    مرام صلح و آزادی می آموزد
    تو با دستان نیرنگت
    مگستر زیر پایم
    مخمل پوشالی فرش بهشتی را
    که یک زن را
    نیازی نیست پاداش
    این همه نیکوسرشتی را
    بروای مرد مبرآسان به لب نامم
    که من آزاده زن فرزند ایرانم
    برو پیشینه ات را بین
    برو تاریخ از سرخوان
    به دورانی که کارت سستی و آسودگی بوده
    همه آوارگی ،ویرانگی بوده
    مرا پیشه، هنر، فرزانگی ، سازندگی بوده
    * * * * * *
    دهانم ازچه می بندی؟
    به دست و پای من ای مرد
    تو زنجیر حقارت از چه می بندی
    که فرهنگ مرا
    هرگز نبوده با چنین اندیشه پیوندی
    تو رویم ازچه می پوشی؟
    کلامم ازچه می چینی؟
    توبهر خواری ام ای کهنه جو
    بیهوده میکوشی
    هراس تو زرویم نیست
    بیم تو ... زمویم نیست
    چون آزادی برگهای تنم جوشد
    از اینرو پیک خاموشی
    زنی بر نام من مهر فراموشی
    برو ای مرد، برو دیگر
    برو این دام بر مرغ دگر نه
    که عنقا را بلند است آشیانه
    پروین باوفا، ارواین اکتبر 1989

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)